Na polskim rynku muzycznym istnieję od ponad 30 lat. Bez zbytnich wzlotów i upadków, ale „wyróżniając się”. Zaczęło się od Przeglądu Piosenkarzy Amatorów w moim rodzinnym mieście Pionki. Za odśpiewanie piosenki z repertuaru Tadeusza Woźniaka (uwielbiam tego artystę!) otrzymałem ceramiczny wazon na kwiaty, jako zapowiedź przyszłych wiązanek, co też się stało jakiś czas później i trwa.
Zacząłem pisać własne piosenki i wraz z nimi znalazłem się na XV Festiwalu Piosenki Studenckiej, gdzie otrzymałem wyróżnienie za „Protest song”. Od tego festiwalu zaczęła się moja kariera estradowa. Jako solista, z gitarą i harmonijką, pojawiałem się na koncertach organizowanych przez Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe; śpiewałem własne kompozycje i piosenki country.

 Od 1979 roku, wraz z Izą Bielską, byłem solistą folkowo-countrowej grupy Tender.

Należeliśmy do głównego nurtu polskiej piosenki, występowaliśmy we wspólnych koncertach z gwiazdami ówczesnej muzyki rozrywkowej. Graliśmy w kraju i u sąsiadów (ZSRR, Czechosłowacja, RFN). Nagrywaliśmy dla Radia i TV. Z tego okresu pochodzą dwie kasety „Tender” i „Country po polsku”. Kolejne wyróżnienie, wraz z zespołem, otrzymałem na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1980 roku za piosenkę z moją muzyką do tekstu Teresy Filińskiej „Ballada stara jak ziemia”.
Zespół Tender to przede wszystkim: Iza Bielska, Krzysztof Kołtoński, Bogusław Roszczyk, Stanisław Sawicki i Witold Żuk. Współpracowali: Adam Kuran, Maciek Ostromecki, Jerzy „Suchy” Serafin i Tadeusz Srebrowski.

Po odejściu z zespołu Tender grałem country i bluegrass z różnymi muzykami i zespołami z tego środowiska.

W roku 1983 założyłem zespół Poker.

W repertuarze znalazły się utwory wspaniałego barda Andrzeja Garczarka, moje autorskie piosenki, standardy country i tradycyjna muzyka z Wysp Brytyjskich. Nagraliśmy płytę, co było niewątpliwym wyróżnieniem w tamtych latach, bo nagrywali tylko nieliczni.
Podstawowy skład zespołu Poker stanowili: Tytus Jakubowski, Zbigniew Jasiński, Robert Pionnier, Marek Tokarski, Mariusz „Zając” Smoluch. Współpracowali: Kamil Buczkowski, Włodek Bielski, Kuba Świderski, Wojciech „Malina” Kowalewski, Robert Majewski, Marek Stefankiewicz, Arkadiusz Żak.

Zdobyłem tytuł: Najpopularniejszy Wykonawca Country, w roku ’83, ’85 i ’86.
Współpracując z Ośrodkiem Kultury Ochoty, prowadziłem cykliczne programy „Muzyka u Szweda” w klubie Dedal na Okęciu, popularyzując różne gatunki muzyczne.

Ten czas to rozwój muzyki country w Polsce. Coroczne festiwale, z Piknikiem Country w Mrągowie na czele, wpisują mnie na stałe w krąg wykonawców tego gatunku w Polsce. W tym czasie wystąpiłem w telewizyjnym filmie w reżyserii Zbigniewa Proszowskiego „Model na uwięzi”, który był pewną fantazją na temat mojego muzycznego życiorysu. Reprezentowałem Polskę podczas Euro Country Music Masters (Niemcy), na Światowym Festiwalu Trubadurów (Curacao) i na International Song Contest (Irlandia), gdzie dostałem kolejne wyróżnienie za piosenkę „Miej czas dla innych”.

Wraz z moimi zmianami miejsc zamieszkania zmieniali się również muzycy grający ze mną. Niezwykle ciepło wspominam pobyt w Łącku pod Płockiem i pracę z muzykami z Płocka. Byli to: Grzegorz Janas, Krzysztof Kralka, Stanisław Psarski.
W moim gospodarstwie na Śląsku, gdzie hodowałem konie, powstawały TV programy: „Muzyczni goście Brzozówki”, „Teleferie”, „Country Bar”, teledyski TV Śniadaniowej, reportaże dla Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego i recital dla 2 PR TV „Gdzieś tam”.

Kolejnym zespołem, z którym współpracowałem, była krakowska grupa Konwój. Tam poznałem Krzyśka Gabłońskiego, wspólnie założyliśmy trio Spoko. Grał w nim również niezwykle muzycznie utalentowany pianista i akordeonista, Ormianin z pochodzenia - Gienadij Dadajan, a nieco wcześniej obecny lider Carrantuohill Darek Sojka. Repertuar zawierał piosenki autorskie, ale również ludowe piosenki krajów anglojęzycznych.

Kontakt z wrocławskimi muzykami środowiska jazzowego zaowocował płytą „Afirmacje”. Zawierała moje piosenki w aranżacji znakomitego saksofonisty - Piotra Barona.
W sesji nagraniowej wzięli udział: Piotr Baron, Igor Pietraszewski, Zbigniew Czwojda, Paweł Janiszewski, Jarzy Szymaniuk, Zbigniew Adamczak, Zenon Chodorowski, Włodzimierz Krakus, Jacek Węgrzynowski, Zbigniew Lewandowski, Leszek Cichoński.

W czasie, kiedy mieszkałem na Śląsku, trio Spoko zmieniło się w zespół Full Service (w rozszerzonym składzie), którego kierownikiem muzycznym został Krzysztof Gabłoński. Efekty wspólnej pracy to: kasety „Gipsy rover”, „Och, Rembertów”, „Tomasz Szwed kierowcom”, i płyty: „Tomasz Szwed” (zielona) oraz „Tam jeszcze jest dobrze” (niebieska).

W tym okresie zdobyłem wszystkie możliwe nagrody, tytuły i wyróżnienia środowiska countrowego
Od roku ’97 do 2000, czterokrotnie byłem laureatem plebiscytu magazynu „Trucker” i rozgłośni radiowych na najpopularniejszego wykonawcę muzyki country Złoty Truck.
Zostałem Kompozytorem roku ‘98, Artystą roku ’99 i 2000, Wokalistą roku ’99 i 2000. Moje piosenki i płyty zwyciężały jako Płyty roku i Piosenki roku.

Często jestem traktowany zbyt dosłownie jako wykonawca piosenek drogi. Ma to jednak swoje miłe strony, na przykład, kiedy odbieram nagrodę Instytutu Transportu Samochodowego za piosenkę „Podręcznik początkującego kierowcy”, chociaż mowa w niej raczej o dystansie wobec świata i życia. Wpisano mnie w stylistykę country. Zrobiły to media, publiczność i ja sam, przede wszystkim. To powoduje, że publiczność na moich autorskich koncertach tekst piosenek odbiera zbyt dosłownie, w jego wierzchniej warstwie znaczeniowej, bo tak przyjęło się myśleć o muzyce country. A jednak wciąż zdarzają się wizyty słuchaczy, którzy po koncertach czekają cierpliwie, żeby zadać pytanie o sens zapamiętanego tekstu.

W moim repertuarze znajduje się anglosaska muzyka tradycyjna, również celtycka, blues, bluegrass, folk.
Jestem zapraszany do udziału w widowiskach jako wykonawca, ale też jako konferansjer, juror, scenarzysta, reżyser. Moje muzyczne spektakle zrealizowane na różnych scenach to: „Brewerie artystyczne”, „Medicine Show”, „Wesele - czyli wszyscy chłopcy z naszego puebla”, „Hurtownia Szwedex” i „Stowarzyszenie Wypędzonych z Raju”. Prowadziłem również autorskie audycje w Radiu Flash, Radiu Echo, Radiu Kraków i I Programie PR. Byłem również gospodarzem cyklicznego programu „Strefa Country” w reżyserii Romana Bokuna w Warszawskim Ośrodku Telewizyjnym. W ostatnich latach pojawiam się na scenach kabaretowych i w programie „Szkło kontaktowe” TVN 24 jako autor muzycznych komentarzy politycznych.
Jestem również częstym gościem publicystycznych i artystycznych programów TV i radiowych jako piosenkarz lub psychoterapeuta.

• Wyróżnienie na XV Festiwalu Piosenki Studenckiej, Kraków 1978

• Wyróżnienie na Festiwalu Polskiej Piosenki, Opole 1980

• "Najpopularniejszy Wykonawca Country" (w latach 1983, 1985 i 1986).

• Laureat plebiscytów "Giganci Country":
• w 1996 r. w kategorii "Autor tekstów";
• w 1997 r. w kat. "Sień sławy", "Wokalista", "Tekściarz" i "Płyta/kaseta"
za kasetę "Tomasz Szwed kierowcom";
• w 1998 w kat. "Kompozytor";
• w 1999 r. w kat. "Wokalista";
• w 2000 r. w kat. "Kompozytor";
• w 2000 r. w kat. "Piosenka" i "Wykonanie" za piosenkę "Początkująca kelnerka Aldona";
• w 2002 r. w kat. "Płyta roku", "Tam jeszcze jest dobrze";

• "Złoty Truck" - trofeum przyznawane przez czytelników czasopisma Polski Traker i rozgłosni radiowych dla najpopularniejszego wykonawcy country w Polsce (w latach 1997, 1998, 1999 i 2000).

• Nagroda czasopisma Motor i Instytutu Transportu Samochodowego za twórczość artystyczną o tematyce motoryzacyjnej (2001).

• Zwycięzca plebiscytów "Dyliżanse": w 2001 r. w kategorii "Duet Roku" za odśpiewanie z Lonstarem piosenki Knockin' on Heaven's Door;
• w 2005 r. w kategorii "Współpraca wokalna" za wykonanie piosenki "Molly Malone", również z Lonstarem.
 

 powrót